पावसाची वाट
पेरून झालं गड्या वावर
रोप आलेत थोडे वरं
ढगांशिवाय आभाळ खुलं
जोमानं तू बरस बरं
डोळे लागले आभाळाकडं
आहे पीक जळायचा धोका
अंगावर येतो काटा माझ्या
नको दुबार पेरणीचा मोका
दमदार बरसायला हवं
उगवतीन मग सारे तासं
असंच कोरडं राहीलं तर
होईन देवा माझं कसं ?
धाकधुक आहे मनाला
बरस बा पावसा जोमानं
जीव लागला टांगणीला
मान झुकवली रं कोंबानं
नको पाहुस अशी परीक्षा
करू नकोस राजा हाल
काबाडकष्ट करून उन्हात
फिरवला आहे मी फाळ
• रघुनाथ सोनटक्के, पुणे
मो. ८८०५७९१९०५
१८ जुलै २०२० दै युतीचक्र
No comments:
Post a Comment