« तो पाऊस »
पाऊस आला की
तु खुप भिजायचीस
माझ्या उबदार कुशीत
गुपचुप निजायचीस
तुला आठवत असेल
आपलं पावसात भिजनं
बिलगन्या मिठीमधे
तुझं खोटंखोटं लाजनं
म्हटलो होतो तुला सखे
तु दूर नको जाऊस
आळवीत होता तुला
तो बरसणारा पाऊस
तु होतीस अन् मी होतो
त्या शेताच्या बांधावर
धाय मोकलून रडली होतीस
पावसात माझ्या खांद्यावर
साक्षी आहे आपल्या प्रेमाला
ते बांधावरलं हिरवं झाड
श्रावणातल्या सरीसवे सखे
ती आठवण तरी काढ
तु येशील भिजायला म्हणुन
रोज पाऊस बरसतो
पाहण्या माझ्या मिठीमधे तुला
ढगाढगातुन गरजतो
• रघुनाथ सोनटक्के
तळेगाव दाभाडे, पुणे
मो. ८८०५७९१९०५
२९ऑगस्ट २०१८च्या दै. नवाकाळ मधे प्रकाशित
१५ ऑगस्ट २०१८च्या सायबर क्राईम (औरंगाबाद) मधे प्रकाशित
६ ऑक्टोबर च्या दै. लोकशाही वार्ता २०१८ मधे प्रकाशित
३० जून २०१९, दै. गाववाला आणि मराठवाडा संचार मधे प्रकाशित
३० जून २०१९, दै. मातृभूमी (अकोला)
३० जून २०१९, दै. वाचकमंच मधे प्रकाशित
३० जून २०१९ दै. स्वतंत्र भारत, समर पुरवणीत प्रकाशित
२ जुलै २०१९ दै. दिव्य-मराठी, मधुरिमा पुरवणीत प्रकाशित
१९ ऑगस्ट २०१९ दै. सकाळ, अकोला मधे प्रकाशित
१५ ऑगस्ट २०१८च्या सायबर क्राईम (औरंगाबाद) मधे प्रकाशित
६ ऑक्टोबर च्या दै. लोकशाही वार्ता २०१८ मधे प्रकाशित
३० जून २०१९, दै. गाववाला आणि मराठवाडा संचार मधे प्रकाशित
३० जून २०१९, दै. मातृभूमी (अकोला)
३० जून २०१९, दै. वाचकमंच मधे प्रकाशित
३० जून २०१९ दै. स्वतंत्र भारत, समर पुरवणीत प्रकाशित
२ जुलै २०१९ दै. दिव्य-मराठी, मधुरिमा पुरवणीत प्रकाशित
१९ ऑगस्ट २०१९ दै. सकाळ, अकोला मधे प्रकाशित
भिजलेला तुझा तो पदर
होता बेभान ओला पाऊस
रूप तुझं घायाळ करे मला
म्हणायचो नको काही लेवुस
गार गार वारा असायचा
यायची भेटायला सारं सोडून
जळतंय माझं मन सखे
आता आठवणी त्या काढून
फारच छान रचना रघुनाथजी
ReplyDelete