पाऊस

पाऊस  - रघुनाथ सोनटक्के

काड्यांची छत्री

श्रावणाचा पाऊस

माझ्याविणा नको

गाणे 'ते' गाऊस

भिजलेला पदर

ओला ओला पाऊस

रूपासाठी नको

आणी काय लेवुस

खिडकीतुन डोकाव

रिमझिम पाऊस

माझ्याविणा नको

गरम चहा पिवुस

गार गार वारा

आणतोय पाऊस

चुलीमधे नको

माझं मन जावुस

तेच जुनं पुस्तक

परत तोच पाऊस

जुन्या त्या गुलाबाचा

गंध नको घेवुस

• रघुनाथ सोनटक्के

९ जून २०१८ च्या दै. युवा छत्रपतीमध्ये प्रकाशित

२४ जून २०१८ च्या दै. तरुण भारत, अक्षरधारा पुरवणी मध्ये प्रकाशित 

http://epaper.tarunbharat.com/1708596/Aksharyatra/AKSHARYATRA#page/6/1

९ सप्टेंबर २०१८ च्या दै. जनशक्ती (मुंबई) मधे प्रकाशित

http://epaper.ejanshakti.com/1808853/Mumbai-Janshakti/09-09-2018#page/8/1

१८ ऑगस्ट २०१९, दै. तरुण भारत, आसमंत पुरवणीत प्रकाशित

२२ ऑगस्ट २०१९, दै. एकमत साक्षी पुरवणीत प्रकाशित

१० सप्टेंबर  २०१९ दै. सकाळ, अकोला मधे प्रकाशित   

१ सप्टेंबर २०१९ दै. हिंदुस्थानमधे प्रकाशित

                         

 

प्रेमपत्र

 प्रेमपत्र

मी दिलेलं पत्र

असेल का अजुन तुझ्याकडे?

का दिलं असेल फेकुन 

अनाहूत म्हणून!

मथळा तर नव्हताच त्याला

का वाचत असशील,

माझ्या प्रेमाचा आशय

कधीतरी...

जीव आेतला होता मी त्यात

शिल्पकार जसा मुर्तित अोततो तसा

कितीतरी पत्रे जन्मुन अल्पायुषी ठरलीत त्याआधी

पण याचा जन्मच झाला होता 

तुझ्या हाताला स्पर्शण्याचा

मनाच्य‍ा आतुन प्रसवलेली कविता

लिहली होती मी त्यात

उमगलीच नाही वाटतं तुला!

गुलाबाचं फुलही होतं त्यात

गंध नसेलच आता 

पण माझ्या प्रेमाचा दरवळ

नक्कीच असेल त्याला...

मोराचं पिसही दिसेल तुला

जर का निक्षुन बघशील

कारण तुला बघुनच माझं मन

पिसार्यागत फुलायचं...

आणि नाचायचं मनमुराद

मोरागत...

रक्ताने जरी लिहलं नसलं

तरी माझं काळीजच होतं ते

जे तू चिरलं तर नाही

पण ...

अजुनही तु्झ्या होकाराची वाट पाहतंय

तु्झ्याशी संवाद साधायला

आता फक्त उरलीय कविता

लिहित असतो तुला पोहचत असेल म्हणुन

भलेही कुणी...

रडगाणं म्हटलं जरी तिला...

रघुनाथ सोनटक्के

         ८८० ५७९ १९०५
८ जानेवारी २०१९ ला दै. डहाणू मित्र मधे प्रकाशित

तुय लगन होईन तवा

तुय लगन होईन तवा

तुय लगन होईन तवा 
जाशीन तु दूर 
पण माह्या जीवात आग 
डोयात येईन पूर 

तुया लग्नात पोरी 
हासतीन तुये ओट
मले मातरं प्या लागीन 
तुया जुदाईचा घोट 

तुया हातावरची मेंदी 
रंगुन जाईन फार 
अन् लोकं उडवतील 
तुया लग्नाचा बार 

होईन तुयं शुबमंगल 
अन् पळीन गयात हार 
मी मातरं होईन
जागच्या जागी ठार 

लळशीन तु बेज्या 
सारं जग पाहीन 
कोणासाठी लळतं 
कोणाले नाई कईन 

मी तुयावर पेरम करो 
मले ध्यानात ठेवजो 
आठोन आली तवा 
चंद्राकळे पायजो 

या जन्मात नाही 
तुय माय मिलन 
पुढच्या जन्मी ना
तुया बिगर जमन 

● रघुनाथ सोनटक्के ●

१८ जानेवारी २०१९ च्या दै. स्वाभिमानी छावा मधे प्रकाशित

मामाच्या पोरीची होई

मामाच्या पोरीची होई

(खास वर्हाडीबोलीभाषेतील कविता)

अशी राज्या मामाच्या पोरीची केली म्या होई
एवळी केली की रंगानं दिसे निरा काई

म्या म्हतलं घे हानुन आजचास तं रोज आहे
वर्सातुन एक संधी भेट्ते, होई काय रोज आहे

घरातबी नोतं कोनी म्या म्हतलं घ्या हानुन
म्या अन् तिनं मंग घेतली भांग पिऊन

दातबी केले काये, मंग तं भलकसी लळे
मी म्हणो चुडैल अन् ते म्हणे सोळ बाबू मले

म्या म्हतलं, 'तोंड कायं कर म्हणत होती मले
जाय बरं बाहीर लोकं काय म्हणतात तुले

मामा घरी ये लोग म्या रंगोलं तिले
मामा म्हणे पोरी कोनं हिंडोलं तुले

मंग तं खाये दातओठ अन् करे लाहीलाही
अजुनबी होईच्या दिशी करते नाई नाई

-रघुनाथ सोनटक्के
तळेगाव दाभाडे, पुणे
८८०५७९१९०५
(पुर्वप्रकाशित कविता, १९९९)
२७ मार्च २०१९ च्या दै. मराठवाडा संचार मधे प्रकाशित