माय

माय

लेकराले देते पुरन पोई
सोता कयन्याची भाकर
नेमी वायते नदीसारखी
अन् व्हते मायेचा सागर

फाटकं नेमी तिचं लुगळं
शिवते संसार फाटका
पायना टांगुन सावलीत
सह्यते उनाचा चटका

आसू ठूते लपून डोयात
अस्ते कायजी लय वधर
लेकानं जरी दुखोलं तीले
तरी पसरते त्याले पदर

झीजून जन्म चंदनासारका
शेवटालोग खपत रायते
लेकरासाठी तिचा जीव
तयतय निस्ता तुटत रायते

• रघुनाथ सोनटक्के
  मो. ८८०५७९१९०५

  १३ मे २०२०, दै. युतीचक्र आणि दै. जनमाध्यम

११ मे २०२०, दै. आदर्श महाराष्ट्र 

माही झोपळी

माही झोपळी
सुख नांदते घरात
नाई कायचीच कमी
वठी शब्द पेरमाचा
हाय आनंदाची हमी...

चुलीवर मी भाजतो
घामा भिजली भाकर
भुक पोटाची मिटते
येते तृप्तीचा ढेकर....

नेमी दुळ्ळीत रायते
भाजी भाकर कुटका
जाये ना उपासी कोनी
दारातून ह्या भटका...

भीती उभ्या ममतेच्या
देते सावली छप्पर
घारघुर रोज मले
झोप लागते अपार...

काम हाताले झटून
देते बापाचं वावर
पोरं बायको भक्कम
हावो जीता मी जोवर
• रघुनाथ सोनटक्के
 ९ मे २०२०, दै. आदर्श महाराष्ट्र आणि दै. युतीचक्र
१० मे २०२०, दै. जनमाध्यम 

   

जींदगीचा सत्यानास

« जींदगीचा सत्यानास »

जवा म्या घेतला हाती दारूचा गिलास
तवापासून राज्या मा संसार झाला खलास

गमावली राज्या म्या दारूत घरची नोटन्नोट
जवापासून घेत गेलो दारूचा मी घोटन्घोट

बायको न् पोरं माह्याकळे भिरभिर पाह्येत
मी ये लोग माह्यासाठी ते जेव्याचे राह्येत

बायेरून येवो मी लागुन झोकांड्या खात
बायकोले मारझोळीत जाये मायी सारी रात

बायको धावे कुत्र्यावाणी, मी पेवो दारूचं पानी
खरंचं या दारूपाई गेली वाया माह्यी जींदगानी

माया इस्टेटीचं निरामन केलं म्या पानी
मंग पायेत लेकरं तोंडाकळे भिकार्‍यावाणी

बायकोबी गेली तिच्या मायेरी पवून
अन् मी बस्लो हाती धुपारनं घेवून

जवापासून घेत्ला म्या हाती दारूचा प्याला
तवापासूनच माह्या जींदगीचा सत्यानास झाला

• रघुनाथ दा. सोनटक्के

   तळेगाव दाभाडे, पुणे

   मो. 8805791905

(३ जून २००० दै. देशोन्नती)

फार झाले

फार झाले

चाखुन फार झाले शब्द तुझ्या ओठीचे

काढून फार झाले अर्थ त्या मिठीचे

नाव ना सुचले तुज आपल्या नात्याला

वापरून फार झाले शब्द मज गाठीचे

गायले मी तुजसाठी प्रोचे तराणे

काय झाले आता गोड त्या भेटीचे

खंबीर होती तु हरवेळी मजसाठी

मग कारण काय होते कुठल्या भीतीचे

मजसाठी तु झुगारले बंध वेळोवेळी

मग पाळले नियम तु कोणत्या रितीचे

- रघुनाथ सोनटक्के

8805791905

मासिक साहित्य चपराक मधे प्रकाशित 

पाऊस

पाऊस  - रघुनाथ सोनटक्के

काड्यांची छत्री

श्रावणाचा पाऊस

माझ्याविणा नको

गाणे 'ते' गाऊस

भिजलेला पदर

ओला ओला पाऊस

रूपासाठी नको

आणी काय लेवुस

खिडकीतुन डोकाव

रिमझिम पाऊस

माझ्याविणा नको

गरम चहा पिवुस

गार गार वारा

आणतोय पाऊस

चुलीमधे नको

माझं मन जावुस

तेच जुनं पुस्तक

परत तोच पाऊस

जुन्या त्या गुलाबाचा

गंध नको घेवुस

• रघुनाथ सोनटक्के

९ जून २०१८ च्या दै. युवा छत्रपतीमध्ये प्रकाशित

२४ जून २०१८ च्या दै. तरुण भारत, अक्षरधारा पुरवणी मध्ये प्रकाशित 

http://epaper.tarunbharat.com/1708596/Aksharyatra/AKSHARYATRA#page/6/1

९ सप्टेंबर २०१८ च्या दै. जनशक्ती (मुंबई) मधे प्रकाशित

http://epaper.ejanshakti.com/1808853/Mumbai-Janshakti/09-09-2018#page/8/1

१८ ऑगस्ट २०१९, दै. तरुण भारत, आसमंत पुरवणीत प्रकाशित

२२ ऑगस्ट २०१९, दै. एकमत साक्षी पुरवणीत प्रकाशित

१० सप्टेंबर  २०१९ दै. सकाळ, अकोला मधे प्रकाशित   

१ सप्टेंबर २०१९ दै. हिंदुस्थानमधे प्रकाशित

                         

 

आषाढाचे गित

आषाढाचे गित
                      
चातकाला लागे, कृष्णमेघाची अोढ
वाट पाहे वसुंधरा, येतो कधी आषाढ

नृत्य करी मयुर, बरसता जलधारा
प्रेयसी होय धुंद, झोंबता मंद वारा

गाऊ लागे मेघ मल्हार, साद देई विज
झोपडीत म्हणे माता, क्षणभर निज

घालती भक्तगण, विठ्ठलास साद
चंद्रभागेत मिसळे, टाळ मृदंगाचा नाद

प्रतिक्षा संपुन, न्हाऊ निघाली सृष्टी जणू
निरखुन पाहे देवेन्द्र, रूप त्याचे धणु

पाहण्या सारकाही, सुर्य ढगामागुन हसतो
हसु किती चैतन्यदायी, कृष्णमुरारी भासतो

झाली तृप्त धरणी, आनंदले सृष्टी चराचर
भुमिच्या कुशीतुन, डोकावे तृणांकुर

वसुंधरेने पांघरला, नवा हिरवा शालु
पक्षी-वृक्ष उल्हासुन, जणु लागले बोलु

नाचलो मी जलधारात, नाचली माझी प्रित
गावे सर्वांनी या, आषाढाचे गित

- रघुनाथ सोनटक्के -
तळेगाव, पुणे
 880 579 1905
( माझी प्रथम प्रकाशित कविता )

१९ जुलै २०१८ च्या दै. नवाकाळ मधे प्रकाशित 

२४ जुलै २०१८ च्या दै. युवा छत्रपती आणि २२ जुलै २०१८ च्या दै. विदर्भ मतदार मधे प्रकाशित

दै. २२ जुलै २०१८ च्या दै. डहाणू मित्रमधे प्रकाशित

             

प्रेमपत्र

 प्रेमपत्र

मी दिलेलं पत्र

असेल का अजुन तुझ्याकडे?

का दिलं असेल फेकुन 

अनाहूत म्हणून!

मथळा तर नव्हताच त्याला

का वाचत असशील,

माझ्या प्रेमाचा आशय

कधीतरी...

जीव आेतला होता मी त्यात

शिल्पकार जसा मुर्तित अोततो तसा

कितीतरी पत्रे जन्मुन अल्पायुषी ठरलीत त्याआधी

पण याचा जन्मच झाला होता 

तुझ्या हाताला स्पर्शण्याचा

मनाच्य‍ा आतुन प्रसवलेली कविता

लिहली होती मी त्यात

उमगलीच नाही वाटतं तुला!

गुलाबाचं फुलही होतं त्यात

गंध नसेलच आता 

पण माझ्या प्रेमाचा दरवळ

नक्कीच असेल त्याला...

मोराचं पिसही दिसेल तुला

जर का निक्षुन बघशील

कारण तुला बघुनच माझं मन

पिसार्यागत फुलायचं...

आणि नाचायचं मनमुराद

मोरागत...

रक्ताने जरी लिहलं नसलं

तरी माझं काळीजच होतं ते

जे तू चिरलं तर नाही

पण ...

अजुनही तु्झ्या होकाराची वाट पाहतंय

तु्झ्याशी संवाद साधायला

आता फक्त उरलीय कविता

लिहित असतो तुला पोहचत असेल म्हणुन

भलेही कुणी...

रडगाणं म्हटलं जरी तिला...

रघुनाथ सोनटक्के

         ८८० ५७९ १९०५
८ जानेवारी २०१९ ला दै. डहाणू मित्र मधे प्रकाशित

तुय लगन होईन तवा

तुय लगन होईन तवा

तुय लगन होईन तवा 
जाशीन तु दूर 
पण माह्या जीवात आग 
डोयात येईन पूर 

तुया लग्नात पोरी 
हासतीन तुये ओट
मले मातरं प्या लागीन 
तुया जुदाईचा घोट 

तुया हातावरची मेंदी 
रंगुन जाईन फार 
अन् लोकं उडवतील 
तुया लग्नाचा बार 

होईन तुयं शुबमंगल 
अन् पळीन गयात हार 
मी मातरं होईन
जागच्या जागी ठार 

लळशीन तु बेज्या 
सारं जग पाहीन 
कोणासाठी लळतं 
कोणाले नाई कईन 

मी तुयावर पेरम करो 
मले ध्यानात ठेवजो 
आठोन आली तवा 
चंद्राकळे पायजो 

या जन्मात नाही 
तुय माय मिलन 
पुढच्या जन्मी ना
तुया बिगर जमन 

● रघुनाथ सोनटक्के ●

१८ जानेवारी २०१९ च्या दै. स्वाभिमानी छावा मधे प्रकाशित

मामाच्या पोरीची होई

मामाच्या पोरीची होई

(खास वर्हाडीबोलीभाषेतील कविता)

अशी राज्या मामाच्या पोरीची केली म्या होई
एवळी केली की रंगानं दिसे निरा काई

म्या म्हतलं घे हानुन आजचास तं रोज आहे
वर्सातुन एक संधी भेट्ते, होई काय रोज आहे

घरातबी नोतं कोनी म्या म्हतलं घ्या हानुन
म्या अन् तिनं मंग घेतली भांग पिऊन

दातबी केले काये, मंग तं भलकसी लळे
मी म्हणो चुडैल अन् ते म्हणे सोळ बाबू मले

म्या म्हतलं, 'तोंड कायं कर म्हणत होती मले
जाय बरं बाहीर लोकं काय म्हणतात तुले

मामा घरी ये लोग म्या रंगोलं तिले
मामा म्हणे पोरी कोनं हिंडोलं तुले

मंग तं खाये दातओठ अन् करे लाहीलाही
अजुनबी होईच्या दिशी करते नाई नाई

-रघुनाथ सोनटक्के
तळेगाव दाभाडे, पुणे
८८०५७९१९०५
(पुर्वप्रकाशित कविता, १९९९)
२७ मार्च २०१९ च्या दै. मराठवाडा संचार मधे प्रकाशित